Η άμεση έξωση κακοπληρωτών ενοικιαστών – Διαταγή απόδοσης χρήσης μισθίου, υπέρ και κατά.

Τη σημερινή εποχή η οικοδόμηση μίας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ ιδιοκτήτη κι ενοικιαστή είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Από τη μία πλευρά, ειδικά στις επαγγελματικές μισθώσεις, η πανδημία του Κορωνοϊού δυσκολεύει δικαιολογημένα τους ενοικιαστές στην τήρηση της μηνιαίας καταβολής του ενοικίου. Από την άλλη όμως κι οι ιδιοκτήτες βλέπουν για τον ίδιο λόγο τα εισοδήματά τους από την εργασία τους να μειώνονται δραματικά ή ακόμα και να χάνονται τελείως, με αποτέλεσμα να προσδοκούν εύλογα στα μισθώματα των νοικιασμένων ιδιοκτησιών τους ως μόνη σταθερά στον βιοπορισμό τους. Η συμφωνία περί μείωσης του ύψους του ενοικίου πολλές φορές είναι μία λύση, όμως τι γίνεται στις περιπτώσεις στις οποίες ο μισθωτής πλέον επί μακρού χρονικού διαστήματος καθυστερεί στη τήρηση των συμφωνημένων; Πως μπορεί να επιτευχθεί η άμεση έξωση όταν τα οφειλόμενα ενοίκια με τη πάροδο του χρόνου συσσωρεύονται;

Σύμφωνα με το άρθρο 637 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, στη περίπτωση καθυστέρησης του μισθώματος από δυστροπία, μπορεί να ζητηθεί η έκδοση διαταγής απόδοσης της χρήσης μισθίου ακινήτου, αν η έναρξη της μίσθωσης αποδεικνύεται εγγράφως κι εφόσον έχει επιδοθεί έγγραφη όχληση με δικαστικό επιμελητή δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την κατάθεση της αίτησης. Από τη διατύπωση του εν λόγω άρθρου προκύπτουν οι τυπικές προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να συντρέχουν προκειμένου ο δικαστής να διατάξει άμεσα την έξωση του δύστροπου ενοικιαστή. Δεν πρόκειται για συζήτηση επί δικαστηρίου κατά την οποία οι δύο πλευρές εκθέτουν τις θέσεις τους και τις αποδεικνύουν με έγγραφα και μάρτυρες αλλά για μία διαδικασία εξπρές με αίτηση ενώπιον δικαστή κατά την οποία στην αρχή ο μισθωτής δεν εκπροσωπείται. Γι΄ αυτό και είναι αναγκαία η συνδρομή αυστηρά συγκεκριμένων τυπικών παραμέτρων.

Πρώτον, όπως προκύπτει κι από τη διατύπωση του νόμου, απαραίτητα θα πρέπει η μισθωτική σχέση μεταξύ των μερών να είναι ενεργής. Αυτό σημαίνει ότι η ενοικίαση δεν πρέπει να έχει λήξει και τουλάχιστον η έναρξή της να αποδεικνύεται εγγράφως. Δεύτερον, ο λόγος έξωσης μπορεί να είναι μόνο η λεγόμενη «δυστροπία» δηλαδή η επί μακρόν καθυστέρηση καταβολής των ενοικίων κι όχι έτερες αιτίες όπως η κακή χρήση του μισθίου. Η έξωση ενός μισθωτή μέσω μίας τόσο άμεσης διαδικασίας είναι λογικό να προϋποθέτει έναν σημαντικό, εύκολα αποδείξιμο κι αναμφίβολο λόγο όπως η μη προσήκουσα σε χρόνο και ύψος καταβολή του μισθώματος και μόνο. Από εκεί και πέρα όμως εναπόκειται στη κρίση του δικαστή το κατά πόσο η εν λόγω καθυστέρηση είναι όντως επανειλημμένη κι η ανοχή του ιδιοκτήτη δεν δύναται να συνεχιστεί. Τέλος δε, πριν ο ιδιοκτήτης καταθέσει μέσω του δικηγόρου του την αίτηση για έκδοση διαταγής απόδοσης σε εκείνον του ακινήτου από τον κακοπληρωτή μισθωτή, θα πρέπει δια νόμου, να τον οχλήσει πρώτα, δηλαδή να τον καλέσει μέσω εξωδίκου, να καταβάλει το οφειλόμενο χρέος. Ο όρος αυτός διασφαλίζει τον ενοικιαστή δίνοντάς του μία τελευταία ευκαιρία να εξοφλήσει το χρέος του και να παραμείνει στο ακίνητο καθώς η καταβολή των οφειλόμενων ενοικίων εντός δεκαπενθήμερης προθεσμίας αποκλείει τη δυνατότητα της έκδοσης της διαταγής δηλαδή της άμεσης έξωσης με απόφαση του δικαστή.

Το παρόν δεν αποτελεί νομική ή άλλη επαγγελματική συμβουλή και για οποιοδήποτε νομικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι αναγνώστες θα πρέπει να αναζητήσουν τον αντίστοιχο επαγγελματία.